Persoonlijke Verhalen

Goedemiddag op deze laatste dag van de maand alweer!

Wat gaat de tijd toch snel. Supercliché om te zeggen, maar wat is het waar. 

In deze persoonlijke blog ga ik schrijven over een aantal life updates (want iedere week gebeurt er wel iets heftigs, lijkt wel), en ga ik delen over mijn ervaring met mentale gezondheid en het onderwijs! 

Ik neem jullie een klein stukje mee in mijn bewustzijn. Ik ben afgelopen zomer uit huis gegaan en ben op een uur van mijn familie weg gaan wonen. Dit was heel leuk, en om verschillende redenen ook nodig. De afstand gaf me de ruimte om dingen te verwerken en mijn eigen identiteit te ontwikkelen. Maar het maakte wel dat ik het leven daar afblokte in mijn hoofd. Afgelopen donderdag hebben we mijn opa begraven. De eerste persoon die overleed in onze directe familie. Omdat er als familie best veel geregel omheen kwam kijken (ik moest zingen in de dankdienst bijvoorbeeld, laat staan wat de rest allemaal moest doen), heb ik het niet superbewust meegemaakt. Ik kon het gelukkig terugkijken want de dienst was opgenomen. Het was heel mooi. De volgende dag gingen we naar het graf met mijn oma, en alle bloemen lagen eroverheen. Het was echt een prachtig eerbetoon.

In ieder geval, dat gespleten bewustzijn komt nu weer een beetje bij elkaar. Er was een heel mooi helend moment tussen mij en mijn vader op de dag dat mijn opa overleed. Ik ben met mijn bewustzijn weer meer bij mijn familie, en dus ook dichter bij een deel van mezelf dat ik even was kwijtgeraakt. Voor heel lang in mijn leven waren mijn familie de enige mensen bij wie ik me niet raar voelde. En nu heb ik dat weer meer opengesteld voor mezelf. Daar ben ik blij mee. Wat kan het leven toch dubbel zijn!

Dat waren de emotionele updates, nu even naar wat studieupdates! Ik heb mijn statistiekvak als het goed is gehaald, waardoor ik officieel kan beginnen aan mijn bachelorscriptie volgende week! Superspannend, maar ook leuk. Gaaf dat ik weer iets in het onderwijs kan afsluiten binnenkort. Ik ga naast mijn scriptie ook een ander vak volgen: Klinische Ontwikkelingspsychologie. Maar eerst even een weekje vakantie! 

Hey lief mens!

Het onderwerp waar het meest op gestemd was, was: hoe ik weet dat ik introvert ben en hoe ik dat ervaar. Yayy, leuk!

Eerst even een persoonlijke update:

Mijn derde week van het jaar zat vol... dingen. Laten we het zacht uitdrukken! Deze week testten ik en mijn vriend positief op covid, was ik ongesteld (worth mentioning), en overleed mijn opa. Maar ik heb ook een ontdekking gedaan en een gesprek gehad die mijn hele emotionele beleefwereld heeft veranderd. 

Dit is het eerste overlijden in mijn directe familie, dus het brengt veel nieuwe gevoelens met zich mee. Hij had een lange lijdensweg, dus mijn oma heeft een dubbel gevoel van opluchting en verdriet. Hij heeft vrede nu, hij heeft geen pijn meer. Hij is thuis <3

Gesprek met mijn vader

De dag van mijn opa's overlijden was heel emotioneel. Om hem, maar ook daar omheen. Ik heb een gecompliceerde familie en heb de afgelopen 3 jaar heel veel verwerkt over mijn gezin en familie. Het gesprek wat ik had heeft veel geshift in mij.

Ik zal even vertellen in wat voor gezin ik ben opgegroeid, voor context. Ik heb 1 broertje van 18, twee zusjes van bijna 14 en ik ben zelf 21. Mijn ouders zijn bij elkaar, ze zijn 47 (papa) en 45 (mama). De ouders van mijn moeder zijn nog bij elkaar en ze heeft 3 zussen. De ouders van mijn vader daarentegen zijn niet meer bij elkaar. Allebei zijn ouders zijn hertrouwd. Mijn stiefopa is afgelopen zaterdag overleden. Het originele gezin bestond uit mijn vader en mijn tante, met wie ik een hele goede relatie had. Zij hebben in totaal nog 4 halfbroertjes en zusjes, twee van beide kanten.

Okee, dat was waarschijnlijk al veel om te behappen, dus ik zal nu maar gewoon gaan vertellen! Op de dag van het overlijden was ik veel aan het journalen. Ik was onder andere aan het journalen over mijn vader en zusjes. Ik ontdekte dat ik iets jarenlang niet geaccepteerd had, omdat ik daar niet klaar voor was. En precies op die dag dat ik die ontdekking deed, deed mijn vader ook een ontdekking. Toen hij dit met mij deelde, voelde ik zo veel herkenning tussen zijn verhaal en mijn verhaal. Ik twijfelde om mijn verhaal ook te delen (het voelde een beetje als opa's dag), maar ik ben zo blij dat ik het gedaan heb. Het was een gesprek waar ik al jaren op aan het wachten was. Hij zei dat hij me echt zag en sorry dat hij me heeft veroordeeld. Ik voelde echt weer de ruimte om mezelf te zijn, om al mijn rollen in de familie te omarmen en te belichamen op mijn manier.

Ik kan niet alles vertellen in verband met privacyredenen, maar man... ik wilde het toch delen want het was zo'n bijzonder moment voor mij. Zo'n dag is zo dubbel. Alle emoties komen naar boven en alles komt op tafel. Open for us to love and heal. 

Okee, dat was mijn onwijs speciale moment met mijn vader/ouders, laten we over gaan naar introvertheid en mijn reis daarin, zoals verzocht!

Hey lief mens!

Wat een week is het weer geweest. De introductie van Ernst Kuipers in de persconferentie, de horeca open op de zaterdag en gelukkig de winkels weer open vanáf zaterdag! Woohoo!

Ik heb er alleen nog niet veel van kunnen genieten, want ik zit sinds gisteren ziek op de bank! 

Het kwam echt als een domper, want we hadden gepland om aankomende donderdag naar Disneyland Parijs te gaan. Ik was al twee jaar niet in het buitenland geweest en had er heel veel zin in! Ik weet dat dit een luxeprobleem is, maar ik baalde er echt even goed van. Achteraf gezien heb ik er vrede me gekregen, want nu kan ik bij de Q&A zijn van de Fast Lane Business School en hoef ik geen vervangende opdracht te maken voor de werkgroep die ik nu niet meer mis!

Dit hele gedoe (2,5 maand nadat ik al een keer corona heb gehad :( ) brengt gedachten bij me op over hoe we altijd maar doorwerken als we ziek zijn. Ik vraag me dingen af als: Waarom werken we eigenlijk? Waarom voelt doorwerken als we ziek zijn zo natuurlijk? Waarom hebben sommige mensen dat geïnternaliseerde kapitalisme in zich waardoor ze voelen dat, zelfs als ze ziek zijn, altijd maar doorwerken normaal is?

Ik ben daar voor mezelf ook veel over aan het nadenken. Ik weet inmiddels dat je je beter over jezelf voelt als je vrede kunt hebben met je identiteit waarin je de aspecten van het leven goed kunt integreren. Als je een levensvisie hebt waar jij zelf tevreden mee bent, en niet de levensvisie van een ander onbewust aan het nastreven bent. 

Ik vroeg mezelf af: Vind ik mijn werk echt zo erg? Vind ik mijn werk zo erg dat ik het als eerste laat vallen als ik ziek ben? Of waardeer ik mijn werk genoeg om het wel op te pakken en me zelfs te commiteren als ik ziek ben?

Wat voor rol heeft werken in mijn leven?

Dit zijn interessante dingen om over na te denken. Ik ben ook wel benieuwd hoe jij erover denkt! Ik denk dat ik vroeger echt in verzet was tegen werk. Maar de laatste tijd, vooral na de Master Jar, heb ik meer waardering gekregen voor mezelf toewijden aan mijn werk. Dat geeft ook gelijk de vrijbrief om te stoppen als je je niet zo lekker voelt. Ik kíes echt om te werken.

(Ik zie werken dan als al het werk dat ik doe: studeren, werken in mijn bijbaantje én mijn business.)

Maar goed, genoeg over mij en mijn mijmeringen, door naar jullie verzoek: hoe non-fictie boeken een positief en negatief effect op je mentale gezondheid kan hebben!

Hey lief mens!

Daar zit ik weer, op de maandagochtend, lekker achter mijn laptopje te typen. Ik geniet van dit soort momenten waarin ik lekker introvert plezier kan hebben. 

Vorige week vroeg ik je waarover je graag wilde dat ik deze week schreef. De meesten stemden voor het verschil tussen mentale gezondheid en persoonlijke ontwikkeling, dus daar gaan we voor deze week!

Ik zal eerst even een persoonlijke update geven, want daar is deze blog voor :P. Met mij gaat het goed. Ik sta voor de laatste periode van dit blok, tot 30 januari. Daarna begin ik met mijn bachelorscriptie! Spannend, maar ook leuk. Het zal anders werken worden omdat ik zal gaan samenwerken en minder zelf hoef te lezen voor tentamens. Ik mag met mijn groepje uit een aantal vaste onderwerpen kiezen, dus ik ben benieuwd wat de universiteit te bieden heeft! Voor nu nog even een maandje verslagen afronden en één tentamen maken. Ik kan lekker rustig opstarten met mijn studie dit jaar, dat geeft me nog even de tijd om de Kerstdagen te verwerken! (Niet dat die heel naar waren, maar mijn zenuwstelsel heeft nogal de neiging om dingen lang vast te houden.)

Verder is er ook een wat verdrietiger bericht: mijn stiefopa is terminaal ziek en we zitten nu in het proces van zijn laatste tijd (dagen, heel misschien weken). Dit is een roerige periode, waarin we er voor hem en de mensen om hem heen willen zijn. Ikzelf ben er redelijk goed onder, alhoewel het nooit fijn is om iemand zo pijn te zien lijden. Ik houd jullie op de hoogte!

Hey goedemorgen lief mens!

Welkom bij mijn eerste persoonlijke blog!

Hahaha, ik zeg wel eerste but eigenlijk is het al mijn zoveelste, want ik begon met bloggen in 2018. De eerste van de volgende run, laten we het zo zeggen.

Ik wilde deze persoonlijke blog starten omdat ik wat van het persoonlijke uit mijn instagram account wil halen. En nu denk je misschien: “Huh?? Maar dat vond ik juist zo waardevol!” Hear me out.

Op Instagram merkte ik dat ik vaak wat lukraak aan het posten was, en ik wil graag mijn persoonlijke verhalen wat beter en gerichter kunnen inzetten. Maar ik wil ook nog graag ontdekken wat ik allemaal denk over mijn persoonlijke verhalen, dus die “zandbakruimte” moest een andere plek krijgen. En zo is de persoonlijke blog van Noa Joy geboren!

Ik vind het trouwens wel heel leuk dat ik in week 1 van 2022 begonnen ben, kijken hoe lang we ermee verder gaan!

(Waarschuwing: In deze blog gaat waarschijnlijk heel vaak de woorden “Ik wil” voorkomen, want ik heb heull veel ideeën!)

In deze blogs wil ik ook meer delen over mijn reis naar psychologe. Ik heb dat doel, die droom voor ogen, maar ik weet dat er obstakels zullen zijn. Met de huidige staat van de gezondheidszorg is het denk ik ook best waardevol om dit te delen. Zo kun je een beetje zien waar ik tegenaan loop en worden de valkuilen van de GGZ wat duidelijker (als ze dat niet al waren). Als ik niks kan veranderen in het proces, dan is er misschien een waardevolle les van doorzettingsvermogen uit te halen! Ik ga dus meer delen over psychologe worden en wat daarbij komt kijken.

Doelen stellen voor 2022

Zoals ik al zei: de woorden “Ik wil” ga je waarschijnlijk vaak tegenkomen. Ik ben een jonge vrouw met een ambitieus mentaal vuurtje (mijn lichaam kan nog wel eens te moe zijn om mee te gaan). Dat betekent dat ik veel ideeën heb en een drive om ze uit te voeren. Ik heb alleen een neiging om te veel gedachten te hebben waardoor de goede ideeën ook op de brandstapel terecht komen. Met deze blogs schrijven hoop ik mezelf daar ook meer inzicht in te geven, welke ideeën telkens terugkomen en welke op dat moment het belangrijkst is.