Hey lief mens!
Wat een week is het weer geweest. De introductie van Ernst Kuipers in de persconferentie, de horeca open op de zaterdag en gelukkig de winkels weer open vanáf zaterdag! Woohoo!
Ik heb er alleen nog niet veel van kunnen genieten, want ik zit sinds gisteren ziek op de bank!
Het kwam echt als een domper, want we hadden gepland om aankomende donderdag naar Disneyland Parijs te gaan. Ik was al twee jaar niet in het buitenland geweest en had er heel veel zin in! Ik weet dat dit een luxeprobleem is, maar ik baalde er echt even goed van. Achteraf gezien heb ik er vrede me gekregen, want nu kan ik bij de Q&A zijn van de Fast Lane Business School en hoef ik geen vervangende opdracht te maken voor de werkgroep die ik nu niet meer mis!
Dit hele gedoe (2,5 maand nadat ik al een keer corona heb gehad :( ) brengt gedachten bij me op over hoe we altijd maar doorwerken als we ziek zijn. Ik vraag me dingen af als: Waarom werken we eigenlijk? Waarom voelt doorwerken als we ziek zijn zo natuurlijk? Waarom hebben sommige mensen dat geïnternaliseerde kapitalisme in zich waardoor ze voelen dat, zelfs als ze ziek zijn, altijd maar doorwerken normaal is?
Ik ben daar voor mezelf ook veel over aan het nadenken. Ik weet inmiddels dat je je beter over jezelf voelt als je vrede kunt hebben met je identiteit waarin je de aspecten van het leven goed kunt integreren. Als je een levensvisie hebt waar jij zelf tevreden mee bent, en niet de levensvisie van een ander onbewust aan het nastreven bent.
Ik vroeg mezelf af: Vind ik mijn werk echt zo erg? Vind ik mijn werk zo erg dat ik het als eerste laat vallen als ik ziek ben? Of waardeer ik mijn werk genoeg om het wel op te pakken en me zelfs te commiteren als ik ziek ben?
Wat voor rol heeft werken in mijn leven?
Dit zijn interessante dingen om over na te denken. Ik ben ook wel benieuwd hoe jij erover denkt! Ik denk dat ik vroeger echt in verzet was tegen werk. Maar de laatste tijd, vooral na de Master Jar, heb ik meer waardering gekregen voor mezelf toewijden aan mijn werk. Dat geeft ook gelijk de vrijbrief om te stoppen als je je niet zo lekker voelt. Ik kíes echt om te werken.
(Ik zie werken dan als al het werk dat ik doe: studeren, werken in mijn bijbaantje én mijn business.)
Maar goed, genoeg over mij en mijn mijmeringen, door naar jullie verzoek: hoe non-fictie boeken een positief en negatief effect op je mentale gezondheid kan hebben!
Ergens in de afgelopen twee weken heb ik op mijn stories gezegd dat ik geen non-fictie boeken doel ga stellen voor dit jaar. Je ziet overal doelen voorbij komen als: "Ik ga 100 boeken lezen dit jaar!" of "Ik doe het dit jaar even rustig aan, ik ga maar 52 boeken lezen." I be like whuuuttt?! 52 boeken in een jaar ontspannen, no way!
Ik weet niet eens precies hoeveel boeken ik vorig jaar heb gelezen. Ik weet wel dat ik een boek dat ik met Kerst 2020 heb gekregen die ik heel graag wilde lezen, nog steeds niet uit heb gelezen. Dus ja. Soms ben ik streverig, soms ook niet.
Maar even over de boeken zelf. Doelen stellen over hoeveel boeken je moet lezen kan al averechts werken, maar jezelf forceren om uberhaupt non-fictieboeken te lezen ook. Soms is er zo'n hype over een boek, in mijn geval is dat nu Atomic Habits van James Clear, waarvan het lijkt dat iedereen die heeft gelezen. Dan krijg ik soms/vaak het gevoel dat ik dat ook moet lezen ("anders ben je toch geen goede persoonlijke-ontwikkelings-gezondheids-psychologe-studente?"). Er is alleen een probleem: alles wat hij schrijft over gewoontes bouwen en gedragsverandering, weet ik allemaal al (dit klinkt heel verwaand, maar hear me out). Ik heb talloze interviews met hem en over hem geluisterd, en ik denk echt wel dat ik de kennis die in dat boek zit al bezit. Waarom zou je dan nog dat boek moeten lezen?
Over het algemeen lees ik een boek om nieuwe informatie te krijgen, zodat ik meer strategieën of definities leer kennen van een bepaald concept. Als je boeken gaat lezen waarvan je de concepten al kent, heeft dat namelijk een paar nadelen. Het kan een vorm van tijdsverspilling zijn, omdat je niet bezig bent met het implementeren van de strategieën. Daarbij speel je een trucje met je brein waarmee je het aanleert dat je het "toch nog niet kunt" zonder dit boek te hebben gelezen. Je geeft jezelf een soort excuusje om er niet mee bezig te gaan. En als laatste kun je zelfs gaan geloven dat je het ("nog steeds") niet goed doet, terwijl je al heel goed op weg bent!
Al deze nadelen gaan ook op voor non-fictieboeken lezen over onderwerpen die voor jou nog niet van toepassing zijn. Dus bijvoorbeeld: opvoedingsboeken lezen als je nog niet eens weet of je kinderen wilt.
Als je de vorige alinea een beetje pusherig vond, dan snap ik je want ik ben daar ook tegenaan gelopen. Ik voelde me heel erg geforceerd om de kennis uit boeken onmiddelijk te moeten toepassen of weer te herlezen als ik een concept niet helemaal goed kende. Daarom heb ik het neergelegd, omdat ik merkte dat er te veel energie ging naar het lezen van de onderwerpen in plaats van het leven van de onderwerpen (als je snapt wat ik daarmee bedoel ;)).
Want een boek (her)lezen heeft ook positieve kanten. Je kunt namelijk ook non-fictieboeken lezen om jezelf weer opnieuw te inspireren met het onderwerp. Of omdat je notities wil maken erover. Ik zit hier nog best wel in tweestrijd over met mezelf. Ik heb namelijk nog wel de perfectionistische neiging om de onderwerpen zo goed mogelijk tot me te nemen, maar soms kan het ook gewoon motiverend zijn!
Ik vind dat non-fictieboeken lezen een positief effect moet hebben op je mentale gezondheid, anders kun je het beter niet doen. Non-fictieboeken zijn goed, als het jouw eigenwaarde ondersteunt. Als je het leest uit een gevoel van zelfacceptatie. Van waaruit je weer verder kunt groeien en ontwikkelen.
Dat was lekkere diepgaande shit, zo op deze Blue Monday! Ik hoop dat het je goed gaat, en ik wens je een hele fijne week toe!
Waar zal ik volgende week over schrijven?
- Mijn ontdekkingsreis van HSP & wat High Sensation Seeker is (hier komt ook nog een andere blog over)
- Ondernemer zijn als 21-jarige & hoe ik wist dat ik ondernemer wilde worden
- Hoe ik heb ontdekt dat ik introvert ben & hoe ik dat ervaar
Tot volgende week! Liefs, Noa Joy
Reactie plaatsen
Reacties