Hello hello lief mens, tof dat je weer naar de blog gekomen bent om een artikel van mij te lezen!
Dit keer over triggers en trauma.
Ik heb hier heel veel gedachten over. En ik heb ook veel gedachten over alle gedachten die ik hierover heb (metagedachten).
Zoals jullie misschien weten, studeer ik Psychologie op de universiteit. Dat betekent dat ik veel theorie en onderzoeken te lezen krijg. Ook heb ik zelf af en aan in therapie gezeten, met mensen met verschillende meningen over trauma. Zo heb ik zelf ook een bepaalde kijk gevormd op het idee van triggers.
Maar eerst: Wat zijn triggers nu eigenlijk?
Triggers, trauma en emoties
In de gezondheidszorg wordt veel gepraat over symptomen en diagnoses. Ik ben van mening dat dit nogal een oppervlakkige manier is om naar een mens te kijken. Als je daar meer over wilt lezen, raad ik je aan deze blog te lezen.
In de blog zeg ik dat ik vind dat er te weinig wordt gekeken naar hechting en trauma in de DSM (diagnose bijbel van psychologen). Over hechting heb ik het misschien later nog wel een keer, dit verhaal gaat over trauma.
Vroeger werd er gedacht dat trauma alleen over oorlog en seksueel/fysiek misbruik ging. “Echt hele erge dingen”. Maar dat concept is in de afgelopen jaren veel meer verbreed. Sommige zeggen dat het een “trend” is, ik zeg dat het een meer kloppend beeld geeft van de onderliggende beweegredenen van de mens. Het geeft bevestiging.
Trauma is voor mij iedere ontwrichtende gebeurtenis die een mens mee maakt. Jim van Os, een psychiater die ook niet zo’n fan is van de DSM (zacht uitgedrukt) praat hier meer over. Als mens hebben we supergoede aanpassende vaardigheden, wat ons veerkrachtig maakt. Meestal springen we snel terug van zo’n gebeurtenis.
Maar soms ook niet. Soms is de betekenis die die gebeurtenis heeft zo onverenigbaar met ons wereldbeeld en het beeld dat we van onszelf hebben, dat het wat langer duurt voordat het geïntegreerd is. Soms gebeurt dat zelfs helemaal niet.
Dat integreren is de uitdaging. Want dat is een proces. Een proces waarin triggers nogal een obstakel kunnen zijn.
Triggers als uitdaging
“Doe niet zo moeilijk.”
“Je overreageert.”
“Doe effe normaal!”
Allemaal opmerkingen die je weleens hoort. Ik vind juist dat déze opmerkingen overreageren zijn. Want wat er voorafgaat aan deze opmerkingen, zou weleens een hele logische reactie kunnen zijn voor die persoon. Het kan namelijk iemand doen denken aan zijn of haar trauma.
Een trigger is een situatie, context, object, zin, of wat dan ook, dat je herinnert aan je trauma. Het verwart je, duwt je van je tegel. Want als je je hier niet bewust van bent, ga je reageren vanuit emotie op die herinnering. En die reactie kan dan heel erg kloppen, maar het is dan niet helemaal passend bij de huidige situatie.
Waarom ik hierover deel
Ik wil je even meenemen in een situatie die misschien herkenbaar kan zijn voor je, om je te laten zien hoe messy trauma en triggers en emoties zijn.
Vanochtend deed ik een meditatie met in het business school programma waar ik in zit, en dat ging over vergeving. Ik ben christelijk opgevoed en heb vanuit huis heel erg meegekregen dat vergeving the way to go is. Het maakt je vrij, het is liefde tonen aan jezelf en je medemens, en het is gewoon een algeheel goed ding om te doen. Ik hoorde de boodschap: als je vergeeft, kan het niet fout gaan.
Wrong.
Ik heb altijd gedacht dat ik voor altijd christen zou blijven. Maar o.a. in mijn ervaring met vergeving, ging het toch de andere kant op. In mijn kindertijd heb ik namelijk heel vaak mensen vergeven, waarna ze telkens weer dezelfde fout maakten. Deze mensen zeiden sorry en hadden goede bedoelingen (sommige wel, sommige niet), en op dat vlak (het vlak van woorden) hadden ze alle redenen om vergeven te worden.
Vergeving betekent jezelf weer open stellen voor liefde. Maar het betekent ook dat je jezelf emotioneel kwetsbaar maakt.
Toen ik dit ontdekte, wist ik dat er iets moest veranderen. Het christendom voelde niet meer op zijn plek, want ik had te vaak mensen vergeven die me daarna keer op keer weer pijn deden. En semantisch gezien (semantiek = de betekenis van woorden) waren dit geen triggers. Dit waren versterkende gebeurtenissen van het originele trauma.
En dan is het belangrijk om jezelf te beschermen en grenzen te stellen. Voor mij kwam het zo ver dat ik besloot geen christen meer te zijn. Het was niet meer veilig om altijd maar te denken dat vergeving het juiste pad was. Ik heb mijn overtuigingen over de wereld hierover aangepast.
Dit betekent overigens niet dat vergeving nu altijd slecht is. Dat is de prachtige nuance erin. Ik weet nu dat vergeving wel samen moet gaan met duidelijke grenzen.
Hiermee wil ik illustreren dat het proces van helen van trauma, heel erg dynamisch en ingewikkeld kan zijn. Dan zegt iemand weer iets stoms, of hoor je iets verkeerd, en zit je weer een avond te huilen om “niks”.
Niet om niks, want die hele ervaring is de ruimte waard. De moeite waard om naar te kijken.
Wat emoties voor rol hierin spelen.
Want die emoties, die zitten nog in je. Het doet nog iets met je.
Ik geloof dat emoties signalen zijn, en dat de emoties zullen afzwakken wanneer het niet meer hoeft te signaleren. Dat is wanneer het verwerkt is of wanneer het gevaar geweken is.
Emoties vertellen je dat er een waarheid is die tegen jouw huidige overtuigingen over de wereld ingaat. Je kunt daarmee groeien of stagneren. Maar ze zullen niet weggaan tot je het onder ogen hebt gezien.
Ik zou je hier heel graag bij willen helpen, als je er klaar voor bent. Dit is echt heavy stuff, maar ik geloof dat als je het in de ogen aan gaat kijken, het je vrij zal maken. Met een hele grote dosis liefde en warmte.
Ik bied coachingstrajecten aan vanaf maart, waar je nu nog een hele mooie korting voor kunt krijgen! Die loopt af op 28 februari. De coachingstrajecten kun je hier vinden.
Ik wens je heel veel liefde en licht toe, lief mens.
Liefs, Noa Joy
Reactie plaatsen
Reacties